وجود قهوه های ترکیبی می‌تواند بهانه‌ای برای نشستن در کافه یا یک مکان برای نوشیدن قهوه‌ای باشد که ما را از تمام روزمره‌گی‌‌ها و کارهای مختلف برای لحظه‌ای دور کرده و وارد فضایی سبز می‌کند. درواقع برای برخی آدم‌های روزمره، نوشیدن قهوه تنها به منظور نوشیدن خود قهوه نیست بلکه می‌تواند برای جدا شدن از فضایی آکنده از شلوغی و مسئولیت‌های مختلف باشد که گاهی اوقات تمام فضای ذهن ما را اشغال می‌کنند و فرصت گشت و گذار در رویاها و کهکشان ذهن را از ما سلب می‌کنند.
اما مسئله اینجاست: چه چیزی باعث می‌شود که هربار به جایی مشخص برای نوشیدن قهوه برویم و همان فنجان همیشگی قهوه را بنوشیم؟ اگر بعد از چندین‌بار نوشیدن قهوه در یک مکان، احساس کنیم که قهوه‌ی همیشگی ما طعم گذشته را نمی‌دهد ممکن است چه تصمیمی در آن لحظه بگیریم؟ و در این میان، قهوه های ترکیبی چه نقشی می‌توانند ایفا کنند؟
فرهنگ قهوه نوشی
متنوع بودن منوی قهوه در کافه‌ها، بهانه‌ای است برای تفاوت‌های سلیقه‌‌ای در بین افراد و ایجاد فضایی در باب میل آنها. افزایش فرهنگ قهوه‌نوشی در میان مردم و ایجاد شناخت کلی نسبت به دو گونه‌ی اصلی قهوه یعنی عربیکا و ربوستا نشان‌دهنده‌ی گسترده‌تر شدن نوع علاقه و سلیقه‌ی افراد نسبت به نوشیدن قهوه و طعم مورد انتظار در فنجان است.
افراد تماما با توجه به حس و حالی که در لحظه‌ی خود در حال تجربه هستند قهوه می‌نوشند؛ این مسئله قطعا برروی نوع قهوه و طعمی که می‌تواند تغییر دهنده‌ی چرخه‌ی حسی آدم‌ها در لحظه باشد، تاثیر می‌گذارد. وجود این گستردگی باعث می‌شود که وظیفه‌ای جدید به افراد مشغول به کار در صنعت قهوه به‌خصوص برشته کاران محول شود: ایجاد قهوه های ترکیبی برای ایجاد طعم‌ها و حس و حال جدید.
قهوه‌های ترکیبی(Blended Coffees)
قهوه های ترکیبی، قهوه‌هایی هستند که معمولا از حداقل دو یا چند نوع قهوه از مناطق مختلف دنیا پس از فرایند برشته‌شدن، توسط برشته‌کار با یکدیگر ترکیب می‌شوند. می‌توان گفت که این عمل، درعین اینکه نیازمند شناخت و دانش عمیقی از دانه‌های مختلف قهوه و تفاوت‌های آنها با یکدیگر است، بسیار هنرمندانه نیز هست.
قهوه‌ها اگرچه به‌‌عنوان عربیکا و روبوستا دسته‌بندی می‌شوند، اما با علم به این موضوع که هر کشور و منطقه دارای خاک، آب و شرایط آب و هوایی منحصر به فردی است، تفاوت‌های بسیار زیادی با یکدیگر دارند. ممکن است در کافه‌ای، نوشیدنی اسپرسو سفارش دهیم که عربیکا و خاستگاه آن کشور کنیاست؛ قطعا به‌دلیل ویژگی‌های خاص قهوه‌های کنیا، اسیدیته‌ای درخشان در اسپرسو احساس می‌کنیم یا اسپرسویی بنوشیم که دانه‌ی عربیکای آن از کشور اتیوپی سفر کرده تا عطری بسیار خوشایند و شیرینی و اسیدیته‌ای ملایم در طعم اسپرسو احساس کنیم.
با اینکه در هر دو مثال تماما از دانه‌های عربیکا (۱۰۰٪عربیکا) و تک‌خاستگاه استفاده شده، تفاوتی کاملا واضح و شفاف در طعم این دو قهوه می‌توانیم احساس کنیم. این مسئله برای دانه‌های ربوستا نیز صدق می‌کند؛ اگرچه آن چیزی که از شنیدن نام ربوستا در ذهن ما نقش می‌بندد، تلخی و میزان کافئین و کرمای بالاست، با اینحال این گونه نیز با توجه به منطقه‌ای که در آن متولد شده است، می‌تواند ویژگی‌های متفاوتی در طعم، میزان تلخی، حالت دهانی و حتی طعمهای شکلات تلخی داشته باشد.
برشته‌کاران قهوه، قهوه‌های ترکیبی (Coffee blends) را به طور خاص برای نوشیدنی اسپرسو آماده می‌کنند تا بتوانند از ویژگی‌های ربوستا مانند تن‌واری سنگین، بافت دهانی ابریشمی و کرمای زیاد و عربیکا مانند اسیدیته و شیرینی در کنار یکدیگر استفاده کرده و از ترکیب این دو گونه‌ی قهوه باهم، طعم و تجربه‌های جدید و تمام‌نشدنی برای قهوه‌نوشان خلق کنند. این ترکیب‌ها به‌طور مثال به‌صورت ۵۰-۵۰عربیکا ویا ۳۰-۷۰عربیکا نام‌گذاری می‌شوند که نشان‌دهنده‌ی نسبت دانه‌های عربیکا به ربوستا است. هنر و مهارت ترکیب قهوه‌ها با یکدیگر، می‌تواند هدف‌های مختلفی داشته باشد:
❖ دستیابی و خلق طعمهای جدید از ترکیب قهوه‌ها
❖ فراهم کردن ثبات طعمی در قهوه
❖ کاهش هزینه‌ها
صرف نظر از تمام دلایلی که ممکن است یک برشته کار را به سمت ترکیب قهوه‌ها با یکدیگر سوق دهد، ایجاد طعم و بافتی خاص در اسپرسو مهم‌ترین آنها به‌حساب میاید. برشته کار ممکن است به‌دلیل نوع فرهنگ قهوه‌نوشی و ذائقه‌ی افرادی که در آن منطقه زندگی می‌کنند، با ایجاد ترکیبات مختلف از ربوستا و عربیکا، طعمی را در فنجان اسپرسو خلق کند که باب میل آنهاست. همین مسئله باعث ایجاد تفاوت‌های طعمی در یک ترکیب مشخصی از قهوه می‌شود. به‌طور مثال، اگر در منطقه‌ای از شهر اسپرسو با ترکیب ۳۰-۷۰ بنوشیم ممکن است اسپرسویی با همین ترکیب در منطقه‌ای دیگر از شهر کاملا از لحاظ شدت و کیفیت طعم و همچنین بافت دهانی متفاوت باشد.
این تفاوت‌ها به نوع فرهنگ قهوه‌نوشی مردم آن منطقه و همچنین نوع دانه‌های روبوستا و عربیکایی که برشته‌کار استفاده می‌کند مربوط می‌شود. این تفاوت‌ها حتی ممکن است در کافه‌های یک خیابان اتفاق بیفتند. به‌همین دلیل، شاید منطقی باشد که اگر اسپرسویی بنوشیم که ٪۸۰ آن عربیکا و ٪۲۰ آن روبوستا است، در کافه‌ی کناری و یا در جایی دیگر، همین ترکیب تجربه‌ی طعمی متفاوتی برای ما ایجاد کند.
ایجاد قهوه‌های ترکیبی، باعث ایجاد ثبات مشخصی در طعم نیز می‌شوند. اگر در یک روز بارانی که حال خوبی داریم و به کافه‌ی کنار خیابان رفته و قهوه‌ای بنوشیم، تا روزهای بعد هربار که در آن مکان قهوه می‌نوشیم، عطر و طعم قهوه یادآور روز بارانی است که حال خوبی داشتیم و همین مسئله باعث ایجاد حسی از شادابی در درون ما می‌شود اما اگر به یکباره، متوجه شویم که قهوه‌ی ما طعم همیشگی را ندارد یا اینکه هرروز طعم آن تغییر می‌کند و مثل همیشه نیست، شاید کمتر به آن مکان برای نوشیدن قهوه سر بزنیم.
برشته کاران، در واقع با هنر ترکیب قهوه‌ها با یکدیگر، ثبات و تداوم طعم را تا مدت‌های طولانی برای ما به ارمغان میاورند. همین امر موجب می‌شود که بتوانیم خاطراتمان را، چه شیرین و چه ناگوار، در فنجان قهوه‌ی خود بیابیم و با آنها زندگی کنیم.
برای کاوش بیشتر:
۱-https://perfectdailygrind.com/2018/05/a-roasters-guide-to-creating-coffee-blends/
